Tijdens de eindexamens HBS-B 1970 vertelde een katerige Pipo 's-morgens aan Cooijmans,
die dan altijd op de lerarenkamer de examinatoren van die dag "bijpraatte", dat hij
de avond tevoren "bij de smid" geweest was en het erg lekker was geweest. Maar, zo
vervolgde Pipo, alles zou wel goed gaan, want hij had voor al zijn kandidaten van
die dag, 12, een kaarsje opgestoken bij een donker beeld onder in de kerk.De beleefdheid
gebood om niet verder na te vragen. Gérard van den Broek hielp ons later uit de droom.
De smid verkocht in Reijmersstok alcohol, ook Els la Vera en daar had Pipo zich goed
moed aan ingedronken.
Op zekere dag kwam de nieuwe en toen nog jonge wiskunde-leraar, drs. Gérard Hilberts,
's morgens in de lerarenkamer. Hij had lesgegeven in het aardrijkskunde-lokaal van
Haike. Hij had daarbij het bord omgekeerd en gezien dat daar de graadmeting van Erathosthenes
uitgelegd stond. Er stond echter een fout in. Gérard vertelde dat aan collega Pröpper,
die steeds benauwder keek, en toen luidkeels uitriep; "Dan heb ik ze dat bijna 40
jaar verkeerd geleerd". Nou ja, was onze reactie, er zijn ergere dingen, maar Haike
stemde daar niet mee in.
Als de heer Loomans, overste b.d., jarig was trakteerde hij de jongensklas, waarin
mijn broer Albert zat, op drop. Die dag wist hij, dat hij in de school door het leven
ging als Glibbertje, v.w. zijn totaal kale schedel. Hij zei dan zoiets als : Glibber
is jarig, nu geen kop zonder drop.
Mijn broer Bart zat bij mij in het eerste jaar dat ik lesgaf in A4-A. Hij zei, volgens
afspraak, keurig mijnheer tegen me en zou ook mijn voornaam niet verraden. Dat ging
allemaal goed, tot in de proefwerkweek voor kerstmis 1964. Hij stak zijn vinger op
en toen ik vroeg : "Was möchten Sie ?", zei hij "Sef wat is dat?" De hilariteit kun
je je voorstellen.
Er kwam een nieuwe leraar Nederlands, Van Boxtel. Jong, groen, maar ook zelfbewust.
Hij reed in een Gogomobiel. Deze overkapte bromfietsen werden gemaakt door de firma
Messerschmidt. Hij parkeerde dat ding heel braaf vóór de school, zodat hij vanuit
het raam een oogje in het zeil kon houden. De leerlingen bedachten voor Pasen een
grap. Ze pakten de Gogo in in crepe-papier en maakten er een groot lint met strik
omheen. Toen werd de hele zaak aan de overkant op de stoep bij het park gezet. Tijdens
de koffiepauze kreeg collega Van Boxtel in de smiezen wat er met zijn voiture gebeurd
was. Het liefst was hij door het raam van de erker in de lerarenkamer naar beneden
gesprongen, maar Sef Hendrikx wist dat te voorkomen. Eenmaal buiten was er - gelukkig
- geen enkele schade, maar een horde luid lachende en zich amuserende leerlingen
en..... boven zich te barste lachende collegae.
